آئین مستان

در آن ساعت که با پاي برهنه پیاده پشت مرکب می دویدم

بیاد راه شام و عمه خود ز دیده خون دلها می چکیدم

*******************

شبانه دشمنانم چون رسیدند غریبی ام چو در کاشانه دیدند

 میان کوچه با پاي برهنه مرا هم مثل جدم می کشیدند

*******************

برهنه سر برهنه پا شرار غم به سینه / ببر مرا از کوچه ها ي غربت مدینه

از کوچه هاي ماتم ، از کوچه هاي پر غم / از کوچه هاي شهر خاتم

 اما مبر به کوچه اي که زخم دل نمک خورد / مادر بی گناه من از چهل نفر کتک خورد

 ما بین اشقیا بود ، در زیر دست و پا بود / یاریگر علی مرتضی بود

من چراغ راهم در آسمان هستی
من كيم دليل خلق جهان هستی
مظهر حقايق ، مولا امام صادق
*****
در شب غريبی در شهر درد و كينه
مي كشم ز غربت آهی ز عمق سينه
من امام عشق و با من چه كرده دنيا
وای از اين زمانه فرياد از اين مدينه
مظهر حقايق ، مولا امام صادق
*****
خون شده دل من كه دشمن ، شكسته حرمت مرا
مي روم پياده به ياد مادر ميان كوچه ها
تازيانه را بلا را از جان تحمل مي كنم
ياد درب و ديوار و سيلی و صورت گل مي كنم
مي روم دلغمين ، گريه دارد زمين ، مي روم به سوی زهرا
*****
منكه دين حق را مردانه كردم احيا
شيعه را رساندم تا اوج عرش اعلی
صورتم كبود از تاثير ضرب كينه
مي روم شتابان امشب كنار زهرا
مظهر حقايق ، مولا امام صادق
*****
گرچه ديدنش را هميشه در دل نمودم آرزو
تاب اين ندارم كه يكدم با او شوم من روبرو
من كه در مدينه چو مادر در كوچه ها خوردم زمين
او شهيد سيلی ولی من مي ميرم از اين زهر كين
مي روم دلغمين ، گريه دارد زمين ، مي روم به سوی زهرا

هستم در این زمانه / تنها و بی نشانه

دشمن مرا ز خانه / بیرون کشد شبانه

همچون کمان خمیدم / زخم زبان شنیدم

دنبال قاتل خود / در کوچه می دویدم

واویلا واویلا آه و واویلا

تنها و بیقرارم / کاری به کس ندارم

از بس که من دویدم / دیگر نفس ندارم

همچون علی مظلوم / خون بر دلم نشاندند

با دسته بسته من را / در کوچه می کشاندند

اشکی چکیده دارم / رنگی پریده دارم

مانند مادر خود / قدی خمیده دارم

واویلا واویلا آه و واویلا

هستم رئیس مذهب / جانم رسیده بر لب

هنگام کوچه گردی / هستم به یاد زینب

باشد دلم پر از خون / چون لاله های صحرا

می سوزد آشیانم / چون آشیان زهرا

گفتم بزن تو آتش / از پای تا سرم را

اما مبر به پیشم / تو نام مادرم را

شادم که کار گر شد / در سینه زهر کینه

چشمم دگر نیفتد / به کوچه مدینه

واویلا واویلا آه و واویلا

یه مدینه، یه بقیعه، یه امامه ولی حرم نداره

سینه زن ها، کسی نیست تا روی قبرش یه دونه شمع بذاره

غریب آقام غریب آقام غریب آقام، آقام امام صادق

دل بی تاب، دیگه شد آب که تو آفتاب نه سایه بونی داره

نه یه خادم، نه یه زائر نه کنارش یه روضه خونی داره

فدا اشکت، فدا آهت، فدا قبرت آقا، فدای صبرت

یعنی میشه بیاد اون روز که ببینم می ریزم آب رو قبرت

مرد خسته، دل شکسته، دست بسته شبیه جدش حیدر

می برندش نیمه ی شب به زیر لب می گه مادر

غریب آقام غریب آقام غریب آقام، آقام امام صادق

دل مضطر ،آتیش در، اشک دختر دوباره توی مدینه

زنده کرده یاد مادر یاد بابا یادِ شکسته سینه

غریب آقام غریب آقام غریب آقام، آقام امام صادق

مدینه نجل زهرا را چه کردي / امام صادق ما را چه کردي

 واویلا واویلا، از این ماتم عظما

شده کرب و بلا شهر مدینه / زند زهرا و پیغمبر به سینه

واویلا واویلا، از این ماتم عظما

 جنازه شسته شد از پاي تا سر / ز اشک دیده ي موسی بن جعفر

واویلا واویلا، از این ماتم عظما

 ز بس از زهر کین بیتاب گردید  / سراپاي وجودش آب گردید

 واویلا واویلا، از این ماتم عظما

 خزان شد لاله ي باغ امامت سر پیغمبر و زهرا سلامت

 واویلا واویلا، از این ماتم عظما

 بزن بر سينه و بر سر زراره  /که شد قلب امامت پاره‌پاره

واويـلا واويـلا، از اين ماتم عظما

مفضّل گريه کن بهر امامت /ابوحمزه سرت بادا سلامت

واويـلا واويـلا، از اين ماتم عظما

شود در قلب شيعه تازه داغش/کنار قبر بي شمع و چراغش

واويـلا واويـلا، از اين ماتم عظما

منبع:کتاب از صیام تا قیام

مادر بیا به دادم برس

آتش زده شد ای دل بر خانه ی من / شد همچو سرای فاطمه کاشانه ی من

از بس که در این مدینه غربت غوطه ور است / جایی نرسد نوای غریبانه ی من

دست بسته میان کوچه روان / پا برهنه دلم پر از غم فغان

پیر خسته شکستگی من عیان    وااای

گرچه بیمار پیر قد خمیده ام / کوچه ها را شبانه من دویده ام

در مدینه چه ها که من کشیده ام   وااای

مادر بیا به دادم برس

از موی سپید من ندارن شرم حیا / این دشمن دین مرا برد آخر به کجا

در آتش دود، خانه ی خود می شنوم / آوای حزین گریه های فاطمه را

همچو حیدر کشان کشان به سوی غم / همچو زهرا میان دود آتشم

ای مدینه ببین دوباره این ستم   وااای

دست پایم تهی ز قدرت توان / پیر مردم مرا نبر دوان دوان

خاطرات علی دوباره شد عیان    وااای

مادر بیا به دادم برس

از آتش غم نوای زهرا می شنوم / گویا که فشار میخ در را می شنوم

از کوچه و از طناب بر دسته بسته شده / فریاد غم علی تنها می شنوم

یاد یاس کبود یاس پرپرم / یاد تنهایی عزای حیدرم

یاد آن قامت کمان مادرم   وااای

یاد آن دست بازوی شکسته ام / یاد درد علی دست بسته ام

یاد آن زینب منون خسته ام   وااای

مادر بیا به دادم برس